আকাশলৈ চাবাচোন

গধূলি,

কেতিয়াবা আকাশলৈ চাবাচোন।

এবাৰ হ'লেও,

কেঁচুৱা এটাই, কিবা বস্তু চোৱাৰ দৰে;

গধূলি আকাশলৈ চাবাচোন।

মনটো কিবা ফৰকাল যেন লাগে,

অগা-ডেৱা কৰা চিন্তাবোৰৰ, ভেহুজাল ফালি;

মনত শান্ত কৰা সোঁত বোৱা যেন লাগে।

তৰাৰ তিৰবিৰণি,

আকাশৰ সেই ঘোপ মৰা এন্ধাৰত;

এন্ধাৰ মনক উজলাই তুলে।

ৰ দি চাবাচোন তৰাবোৰ,

হেৰুৱা মুদ্ৰা বিচৰাৰ দৰে,

আকৃতিবোৰ ভাঁহি উঠিব;

লাগিব উদ্ঘাটন কৰিছা নৱ কিবা এটা।

জ্যেষ্ঠ আঙুলিটো বতাহত তুলি,

গণিবাচোন তিৰবিৰ তৰাবোৰ,

"সেইটো দিয়া বুলি"

মূৰ তুলা মইনা যেন লাগিব;

আ! জীৱনটো সুন্দৰ হৈ পৰিব।

(আপোনাৰ কবিতাবোৰো ইয়াত প্ৰকাশ কৰিবলৈ পালে আমি অত্যন্ত সুখী হ'ম। আমাৰ whatsapp নম্বৰ 7637961778 ত পঠিয়াই দিয়ে যেন।